χαραμάδα

Δυο φύλλα έπεσαν στη γη
Σε στιγμές διαφορετικές
Σε τόπους διαφορετικούς
Ταξίδεψαν

Το καθένα
Είχε τον δικό του άνεμο
Τον δικό του δρόμο να περπατήσει
Τα δικά του χρόνια να μηδενίσει

Ταξίδεψαν
Γέλασαν
Έκλαψαν
Γεύτηκαν
Άγγιξαν

Δυο φύλλα έπεσαν στη γη
Το καθένα
Για τους δικούς του λόγους
Για τις δικές του ελλείψεις

Πέρασαν χαράδρες
Πέταξαν πάνω από βουνά
Έπλευσαν θάλασσες
Κατέβηκαν ποτάμια

Σε διαφορετικές στιγμές
Ο άνεμος
Τα έσπρωξε στην ίδια χαραμάδα
Κοιτάχτηκαν στα μάτια
Κι άρχισαν να χάνονται
Το ένα μέσα στο άλλο

Στη χαραμάδα
Σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να τα δει
Γιατί σχεδόν κανείς
Δεν μπορούσε να σκεφτεί
Πως μια τόση δα χαραμάδα
Ήταν δυνατόν να θρέψει
Ένα τέτοιο φως


28 Ιουνίου 2010
adri